آپوپتوسیس
واژه آپوپتوز براي اولين بار در سال 1972 ميلادي جهت توصيف مرگ فيزيولوژيك سلولي بر اساس تغييرات مورفولوژيكي و تمايز آن از نكروز معرفي شد. آپوپتوز كلمة يوناني است و به معني برگ ريزان مي باشد . اغلب منابع دو واژة آپوپتوز و مرگ برنامه ريزي شدة سلول را مترادف هم به كار برده، عده اي ديگر نيز آپوپتوز را مهمترين نوع مرگ برنامه ريزي شدة سلولي قلمداد كرده اند. اين محققان مرگ برنامه ريزي شدة سلولي را به صورت يك عنوان كلي جهت بيان و توصيف مرگ فيزيولوژيك سلولي به كار برده و آن را برحسب عامل ايجاد كنندة مرگ سلولي، مكانيسم عمل، تغييرات مورفولوژيك و بيوشيميايي به دو نوع مرگ برنامه ريزي شدةآپوپتوزي و مرگ برنامه ريزي شدة غيرآپوپتوزي تقسيم بندي مي نمايند.
آپوپتوز مرگ فيزيولوژيك سلولي است كه در شرايط طبيعي سبب حذف سلول هاي پير، آسيب ديده، اضافي و مضر مي شود و براي تكامل و هوموستاز بافتي ضروري است . آپوپتوز خود در ترميم و نوسازي بافتي و نيز حذف سلول هاي واكنشگر نقش دارد. هرگونه اختلال در روند آپوپتوز، منجربه بيماري مي شود كه مي تواند ناشي از كاهش مرگ سلولي باشد كه منجر به ايجاد و رشد سلول هاي سرطاني و يا اختلالات خود ايمني مي گردد. بالعكس افزايش غير طبيعي مرگ سلولي در بيماري هايي نظير اختلالات نورودژنراتيو و ايدز ديده مي شود . داروهاي شيمي درماني سبب القاء آپوپتوز درسلول هاي سرطاني مي شوند.