بررسی اثر تزریق داخل صفاقی و موضعی نیکوتین بر ترمیم زخم پوستی در موش صحرایی نر
نویسنده:
چکیده:
ترمیم زخم پدیده ای پیچیده ولی سازمان یافته است که تعدادی از فرآیندهای مشخص و هماهنگ از قبیل بازسازی، مهاجرت و تکثیر سلول های پارانشیمی و سلول های بافت همبند و طراحی مجدد بافت همبند در آن دخالت دارند. سرعت ترمیم زخم تحت تاثیر فاکتورهای مختلفی از قبیل هورمون ها و فاکتورهای پپتیدی، تغذیه، ویتامین ها و اکسیژن قرار می گیرد. با توجه به تاثیری که نیکوتین بر فرآیندهای فیزیولوژیک و از جمله اکسیژن و جریان خون دارد هدف این پژوهش بررسی اثر نیکوتین به صورت موضعی و داخل صفاقی بر ترمیم زخم بود. در این تحقیق از موش های سفید آزمایشگاهی نر در محدوده وزنی 250-200 گرم استفاده شد. حیوانات در قفس های استاندارد، در دمای C220 و در شرایط روز و شب طبیعی قرار داشتند و آب و غذا بدون محدودیت و اختیار آنها قرار می گرفت. زخم های برشی (mm30) پس از تراشیدن و تمیزکردن موهای پشت حیوانات در دو طرف ستون مهره ها ایجاد شد. برای ارزیابی بهبودی زخم، تغییرات طول و سطح زخم، طول دوره بهبودی، درصد بهبودی و قدرت کشش زخم اندازه گیری شد. نیکوتین به صورت موضعی و داخل صفاقی در دوزهای مختلف استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که: 1- طول دوره بهبودی در حیوانات دریافت کننده نیکوتین نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. 2- درصد بهبودی در گروه نیکوتین در روزهای 2، 4، 8، 12 و 16 نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرد. 3- دوزهای مختلف نیکوتین تفاوت معنی داری در میزان بهبودی نداشتند. 4- تزریق موضعی و داخل صفاقی نیکوتین اثرات مشابهی در کاهش سرعت بهبودی زخم نشان دادند. 5- استفاده از نیکوتین باعث کاهش قدرت کشش زخم در مقایسه با گروه کنترل شد. براساس نتایج فوق می توان پیشنهاد کرد که نیکوتین با تاثیر بر روند بهبود زخم باعث کاهش سرعت بهبودی و کاهش قدرت کشش زخم می شود.