کتاب زیست سلولی وملکولی لودیش
مرغ عشق پرنده ایست اهلی از نژاد طوطی. وطن اصلی این پرنده همچون بسیاری از طوطی سانان دیگر، سرزمین استرالیا است. نژاد: کلاسه: پرندگان (Aves) دسته: psittaciformes خانواده: Melopsitacus نوع: Undulatus
تاریخچه: این پرنده، اولین بارتوسط زیست شناسی به نام سر جان گلد در سال ۱۸۴۰ به انگلستان برده شد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتی های زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، بخصوص انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتی ها مرغ عشق ها را در دسته های چند ده هزارتایی حمل می کردند . در طول سفر چند هفته ای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا می رسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد.
مشخصات:
مرغ عشق اهلی حیوانی است خجالتی، لیکناگر از هنگام تولد با انسان خو بگیرد می تواند دست آموز شده و حتی مانند اکثر انواع طوطی ها می تواند سخن گوید.
مرغ عشق آبی
مرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی خود بزرگتر است. طول بدن این پرنده بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر می باشد. عمر انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سال و عمر نوع اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است. البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر ۱۱ ساله نیز مشاهده شده است.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی میباشد انتهای پشت سینه و شکم سبز میباشد.پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی به صورت موجی می باشد.دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیره اند.پرهای دم سبز بوده و دارای نوار زردی میباشد.صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای صورتش لکه های بنفشی که ریش نامیده میشود وجود دارد.پلکها بسیار نازک هستند و از سمت پاین به بالا جمع میشوند.نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر از بالایی می باشد.
برای فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین گزینه توجه به پوستی که در بالای منقار قرار دارد و سوراخهای بینی در آن هستند٬میباشد.در نوع نر رنگ این پوست آبی تیره است اما در نوع ماده آبی روشن ٬قهوه ای یا متمایل به قهوه ای است.رنگ آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است هرچند در نرها مریض این رنگ مات میشود و در نرهای مسن قهوه ای شده و ترکهایی در آن دیده میشود.اما رنگ این پوست در ماده ها متغیر است در موقع تخم گذاری و در جوانی صاف و روشن تر است و پس از این مدت تیره تر و چروک دار می گردد.
تولید مثل:
شروع تخم گذاری مرغ عشق در آغاز فصل بارندگی میباشد.این پرنده خود میتواند ماهها با آب کم زندگی کند اما علت اینکه تمایل شدیدی برای تخم گذاری در فصل بارندگی دارد این است که برای پرورش جوجه های خود نیاز به آب دارد.این پرنده لانه سازی نمیکند بلکه از سوراخهای موجود بر روی درختان اوکالیپتوس استفاده میکند.و برای پر کرد کف لانه از پوسته خود درخت استفاده میکنند.حتی در صورتی که درختان زیادی در ناحیه موجود باشد تمام جفتهای یک گروه(گروهها معمولا ۱۰ تا ۵۰ تایی هستند) روی یک درخت تخم گذاری میکنند.
پرنده ماده ۴ تا ۶ تخم میگذارد و به مدت ۱۸ تا ۲۱ روز بروی آنها میخوابد و در این مدت مرغ نر در حوالی لانه میماند و نقش نگهبان را بر عهده دارد و از دهانه لانه ماده را تغذیه میکند.مرغ نر تا بزرگ شدن جوجه ها حق ندارد به لانه وارد شود و ماده این اجازه را به وی نمیدهد.
یک مرغ عشق ماده در طبیعت
قدرت هضم غذا در مرغ عشق بسیار سریع بوده و معمولا هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه فضله میگذارند.مرغ عشق ماده به علت به خطر نیفتادن سلامتی جوجه ها در لانه فضله نمیکند و برای این کار از لانه خارج میشود البته تعداد ترک لانه باید کم باشد تا خطری متوجه جوجه ها نشود.چون نمیشود هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ماده برای فضله گذاری از لانه خارج شود ٬ قبل از اولین تخم گذاری مرغ عشق ماده فواصل بین تعداد دفعات فضله گذاری خود را افزایش میدهد و در هر ۲ تا ۳ ساعت مبادرت به انجام این کار میکند اما به میزان بیشتری فضله میگذارد به این ترتیب به فضله گذاری در مدت طولانی عادت میکند.در هنگام تخم گذاری در برخی موارد ماده پرهایش میریزد و احتمالا این کار برای ایجاد محیطی گرم برای تخمها و جوجه ها میباشد.
جوجه در ۵ روزگی
 |
جوجه در ۱۱ روزگی
بعد از تولد جوجه ها ماده آنها را به وسیله خوراک نرم معده اش تغذیه میکند و بعد از چند روز بچه های بزرگتر از غذای نیمه هضم شده لوله مری و کوچکترها هنوز از طریق معده تغذیه میشوند.به منظور جدا سازی تغذیه کودکان ابتدا بچه های بزرگر از طریق لوله مری تغذیه میشوند و سپس جوجه های کوچکتر از طریق معده تغذیه میگردند.بعد از به دنیا آمدن جوجه ا ماده کمتر از قبل مبادرت به خروج از لانه میکند و تنها مواقع ضروری برای دفع فضله ٬ تغذیه یا تمیز کردن خود خارج میشود.
جوجه مرغ عشق
ماده همیشه از طریق نر تغذیه میشود که این تغذیه شامل دانه های هضم شده آماده نیز میشود چون اگر قرار باشد ماده غذا را هضم کند وقت بیشتری میبرد و شرایط محیط برای تامین غذا نیز نا معلوم است پس باید در وقت صرفه جویی کرد و نوزادان را هر چه زودتر پرورش داد.
دو تا سه هفته مرغ عشق ماده از نوزادان در زیر بال و پر خود مراقبت میکند تا اینکه پرهای آنها در می آید.بعد از حدود چهار هفته مرغ عشقهای جوان میتوانند از لانه بیرون بیایند و پرواز کنند.آنه قادر به داشتن زندگی مستقل هستند اما پدر تا یک یا دو هفته از آنها مراقبت کرده و گه گاه تغذیه شان مینماید.در حین این مدت مرغ عشق ماده نیز اگر شرایط برای خم گذاری سری دوم مناسب باشد مقدمات را آماده میکند.در سه ماه اول مرغ عشق هنوز پرهای اولیه را دار هست و تفاوت چندانی از نظر ظاهر با مرغ عشقهای بالغ ندارد.تنها رنگشان مات تر از مرغ عشقهای بالغ است.رنگ پوست بینی روشن است و به سختی میتوان آنها را تعین جنسیت کرد.مهمترین نشانه ی مرغ عشقهای جوان رنگ چشمان آنهاست که فقط سیاهی آن معلوم است.بعد از ۳ ماه پرهای مرغ عشق میریزد و از این موقع به بعد مرغ عشق کاملا مانند بقیه مرغ عشقهای بالغ میشود و آماده تولید مثل میشود.
تغذیه:
مرغ عشقها در حال خوردن پرتقال
ارزن غذای اصلی مرغ عشق است
ارزن مهمترین خوراک مرغ عشق ها محسوب میشود و تنها در فصول معینی از سال در زیستگاه این پرنده ها در استرالیا میروید و این پرندگان باقی سال را از تخم خشک سایر گیاهان تغذیه میکنند.اما در اسارت باید علاوه بر ارزن رژیم غذایی به صورت ذیل را برای ایشان مهیا کرد:
· سبزی های تازه مثل تره که مملو از ویتامین آ میباشد ٬ کاهو ٬ اسفناج ٬ هویج ٬چغندر و برگهای این گیاهان را به آنها داد.
· میوه های تازه را حتما باید شسته و به آنها داد؛ میوه هایی از قبیل:سیب قطعه شده ٬گلابی قطعه شده٬هویج که میشود آن را به صورت رنده شده نیز به حیوان داد٬ به توت فرنگی نیز علاقه زیادی دارند و همچنین انگور دو نیم شده را نیز بسیار دوست میدارند.
· مواد خوراکی مانند نان خیس شده.
· دانه های پخته شده مثل عدس ٬ باقالا و لوبیا.
· بادام خیس شده و خام.
مرغ عشقهایی که به نوعی رژیم غذایی خاص عادت بکنند به راحتی آن رژیم را ترک نمیکنند پس باید از خردسالی آنها را به رژیم غذایی خوبی عادت داد.
بیماریها:
مرغ عشق سفید
در ذیل به برخی از مشکلات شایع در مرغ عشقها و دلایل و علائم و مداوای آنها اشاره شده است :
· یبوسیت :
· علائم:پرنده در دفع فضله با مشکل بر میخورد.
· علل:تغذیه غلط و مسمومیت.
· مداوا:توسط قطره چکان یک قطره روغن کرچک یا روغن زیتون از یک طرف روی زبان پرنده بچکانید.میوه و سبزی و دانه های آبدار مفید است.
· فلج :
· علائم:حرکت اهسته یک پا یا اختلالات حرکت که رفته فته پدید می اید.
· علل:کمبود ویتامین یا حتی جراحت.
· مداوا:اضافه نمودن ویتامین به آب آشامیدنی پرنده٬سبزی و میوه تازه.
· ضربه مغزی :
· علائم:فلج ناگهانی و کامل و یا بیهوشی.
· علل:برخورد به پنجره یا موانع دیگر.
· مداوا:پرنده بیهوش را در مکانی نرم و تاریک بگذارید.سرش باید از بدنش بالاتر باشد.پس از بهوش آمدن محیطش را گرم سازید.
جراحات پوستی:
· مداوا:پرها و محل زخم را با آب جوشیده و ولرم یا حتی با چای ولرم شستشو کنید تا عفونت نکند زیرا زخمهای کوچک خود به خود بهبود می یابند.
بزرگ شدن بیش از اندازه ناخنها:
· علائم:رشد بیش از حد ناخن ها حتی مارپیچی شدن آنها.
· علل:میله هایی که در قفس برای نشستن پرنده گذاشته شده قطرشان کم است.
· پیشگیری:شاخه های طبیعی به قطرهای مختلف در قفس گذاشته شود.سنگ ناصاف نیز موثر است.
· مداوا:باید ناخن های پرنده را کوتاه کنید به این ترتیب که پرنده را با یک دست گرفته و با مقابل نور قرار دهید به این ترتیب سلولهای خونی ناخن پرنده مشخص میشوند ناخنها را تا نزدیکی آنها با ناخن گیر یا قیچی کوتاه کنید.
بزرگ شدن بیش از اندازه منقار:
· علائم:گاهی منقار بالایی یا پایینی چنان بزرگ میشود که پرنده قادر به خوردن نخواهد بود.
· علل:تغذیه غلط و استفاده کم از منقار.
· پیشگیری:شاخه های طبیعی و سنگ آهک در قفس قرار دهید.
· مداوا:باید منقار پرنده را کوتاه کنید احتمالا چند مرتبه باید این کار صورت گیرد.
نکاتی پیرامون نگهداری:
بهتر است مرغ عشقها بصورت جفت نگهداری شوند.مرغ عشق به محیط اطراف خود خو میگیرد و نباید جای قفس پرنده را تغییر داد.قفس پرنده باید جایی باشد روشن و تا حد ممکن ساکت.و در محلهای پر رفت و آمد و پشت پنجره که نور آفتاب دائم به آنها بتابد محل مناسبی نیست٬ زیرا اگر مرغ عشق زیاد زیر نور آفتاب بماند سکته میکند.قفس پرنده باید در بالا باشد تا پرنده به همه چیز مسلط باشد و احساس ترس نکند.اگر مثلا قسمتی از قفس رو به دیوار باشد به طوری که مرغ عشق از پشت خود خیالش راحت باشد بسیار برای او مناسب خواهد بود.
کف قفس را با شن مخصوص پرندگان و یا روزنامه غیر رنگی ( رنگ استفاده شده در چاپ روزنامه برای پرنده مضر است) بپوشانید و حداقل یکبار در هفته آنرا تعویض کنید.
در قفس باید میلههایی به قطر ۲.۵ تا ۳ سانتیمتر قرار داده شود تا مانع ابتلای پرنده به بلندی ناخن شود.همچنین باید در قفس از شاخه درختان نیز برای نشستن پرندگان استفاده شود.مرغ عشق برای اینکه منقارش بیش از اندازه بلند نشود باید همیشه با آن کار کند ٬ وجود شاخه درختان در قفس باعث میشود مرغ عشق با نوکش آنها را بکند.این شاخهها باید دائما عوض شوند.
ظروف آب و غذای مرغ عشقها نیز نباید زیاد تعویض کرد زیرا به آن ظرف عادت میکنند و از ظرف جدید ممکن است بترسند و این باعث گرسنگی آنها بشود.
وسایل اضافی در قفس:
مرغ عشق در قفس با آینه ٬ زنگوله و زنجیر و میله استاندارد
مرغ عشق علاقه زیادی به بازی و سرگرمی دارد.وسایلی برای سرگرمی مرغ عشقها بهتر است در قفس باشند.مثلا:
· تاب حلقهای:این پرنده علاقه زیادی به نشستن بر روی تاب دارد.بهتر است اگر یک جفت مرغ عشق در یک قفس هستند برای آنکه نزاعی میان آنها در نگیرد دو تاب در قفس گذاشته شود.
· عروسک مرغ عشق:اگر مرغ عشق تنها باشد با این عروسک همانند یک جفت رفتار میکند.
· زنجیر و زنگوله کوچک:مرغ عشق نر علاقه زیادی به صدا درآوردن زنگوله و زنجیر دارد و حتی برای جلب توجه ماده از آنها استفاده میکند.
· آینه کوچک:مرغ عشق ماده معمولا در مقابل آینه رفتاری را که در هنگام غذا دادن به جوجههایش میکند ٬ انجام میدهد.
· وان حمام:نوعی وان حمام برای استحمام پرندگانی که به حمام علاقمند هستند در پرنده فروشیها عرضه میشود.همه مرغ عشقها نه اما برخی از آنان به این کار علاقمند هستند.
بکرزایی در زنبور عسل و رفتار دگرخواهی
