سوال همکار: مکانیسم جذب ویتامین ب 12 در روده باریک چگونه است لطفا پاسخ دهید:
جذب ویتامین B12که به نام عامل بیرونی نیز معروف است برای آنکه بتواند جذب روده شود به یک عامل دورنی نیاز دارد. عامل درونی یک موکوپروتئین به وزن ملکولی 50000 میباشد که از سلولهای دیوارهی معده به صورت قسمتی از شیره طبیعی معده ترشح میشود. همچنان که غذا از لوله گوارش میگذرد، اسید شره ی معدی و پروتئینازهای شیرهی لوزالمعده سبب آزاد شدن ویتامین B12 از کمپلکس پروتئینی (به صورتی که در غذا موجود است) میشود. سپس عامل درونی به موجب بررسیهای ترنبرگ و ایکن با ویتامین B12 ترکیب میشود و اریتروپوئیتین ایجاد میگردد. اریتروپوئیتین بهتر از ویتامین B12 جذب میشود. ویتامین به شکل اریتروپوییتین از حمله میکروبها و مواد شیمیایی محفوظ میماند، به موجب بررسیهایی که اخیراً به عمل آمده است آپواریتروپوئیتین شبیه فاکتور کاسل یا عامل برونی میباشد. که بدین ترتیب عامل درونی کمک به اتصال ویتامینB12 به یک پیرنده در مخاط روده در قسمت فوقانی روده میگردد. در این فعل و انفعالات کلسین نقش کاتالیزور را دارد. ویتامینB12 به وسیلهی عمل آنزیمهای روده از عامل داخلی به سلولهای مخاطی یا سلولهای جذبی در دیوارهی روده رها میشود. در هر مرحلهی جذبی هر گونه اشکالی میتواند ویتامینB12 غذایی را غیر قابل استفاده کند. به عنوان نمونه، حدود یک سوم افراد 60 سال به بالا که اسید معدی ترشح نمیکنند به دلیل اینکه نمی توانند B12 را از پروتئین پیچیده آزاد کنند قادر به جذب B12 از غذا نم باشند. به علاوه حدود یک درصد عامل داخلی کمتری ترشح میکنند بنابراین کمتر قادر به جدب مجدد B12 موجود در صفرا میباشند.
درصد جذب با مصرف زیاد آن کاهش مییابد. در حالی که با مصرف مقدار زیادتر درصد جذب نیز کاهش می یاد، مثلاً با مصرف بیش از 10 میکروگرم ویتامین مقدار جدب به یک درصد کاهش مییابد. افراد طبیعی معمولاً حدود 30 درصد وزن مورد آزمایش را جذب مب کنند و بیشتر آن را از طریق ادرار دفع میکنند.
در صورتی که شیرهی معدی فردی فاقد عامل درونی لازم جهت جذب ویتامین B12 باشد، جذب این ویتامین، در مقداری که در غذای طبیعی وجود دارد، صورت نمیگیرد. در حلیکه اگر مقداری حدود هزار برابر مقدار طبیعی داده شود، مقداری که در دوز خوراکی شیرهی جگر موجود است، ممکن است مقدار کافی از دیوارهی روده از طریق انتشار ساده عبور کند. تزریق داخل عضلانی که اختلال در جذب را در پیش ندارد، بهترین و موثرترین نوع استفاده از این ویتامین در افرادی است که فاقد عامل درونی هستند.
کفایت جذب با افزایش سن، کمبود پیریدوکسین، در نتیجهی کاهش سنتز عامل درونی، کافی نبودن آهن و هیپوتیروئیدیسم کاهش یافته و در دوران بارداری و در زمانیکه عامل درونی با ویتامینB12خورده میشود افزایش مییابد. مصرف سوربیتول یک مشتق کروهیدرات که به عنوان عامل شیرین کنده استفاده میشود سبب بهتر جذب شدن کوبال آمین به خصوص در افراد مسن که ترشحات معدی کاهش یافته میگردد.
منابع:
1- اری، ال میندال مترجم زهرایی نیره اعظم(1365)-ویتامین، از انتشارات سازمان نشر فانوسا، تهران.
2- سعادتنوریدکترمنوچهر(1363)-اصولنوینتغذیهدرسلامتیوبیماری،ازانتشاراتاشرفی،تهران.
3- گستریدکتره.آ.(ترجمهیفروزاندکترمنیر)(1363)-مبانی تغذیه، از انتشارات شرکت سهامی چهر، تهران.
4- سیمندی نژاد دکتر محمد حسین(1337)- راهنمای تغذیه، از انتشارات نامه دانشکده ی دامپزشکی دانشگاه تهران.
5- H. A. Guthrie (1983)-Introductory nutrition. University Pennsylvania.
برگرفته از سایت زیست پژوهان گنبد کاووس