کتاب زیست سلولی وملکولی لودیش
ویروس ها می توانند با انتشار از فضای خارج سلولی از سلول های آلوده به سلول غیرآلوده انتقال یابند. به این فرآیند، انتقال عاری از سلول (cell-free transmission) گفته می شود (شکل 1A). متقابل به فرآیندی است که در آن ویروس های متصل به سطح سلول به کمک اتصالات سلولی به سلول های مجاور منجر به آلودگی سازی می شود، انتقال سلول به سلول نامیده می شود (برای مرور منابع 1 تا 5 را ببینید). انتقال وابسته به اتصال، بسته به اینکه آیا سلولهای آلوده شده اند یا نه، به چند دسته تقسیم می شوند. ویروس های سلول های عامل بیماری در ایجاد اتصال به سلول با سلول غیرآلوده، به وسیله مفهوم سیناپس ویروس توضیح داده می شود (شکل 1B) (6 و 7). در مقابل، سلول های انتقال دهنده آلوده نشده در به دام انداختن ویروس ها و انتقالشان به هدف مورد نظر، تراآلودگی (trans-infection) نامیده می شود (شکل 1C) (8 و 9).
اتصال سلول به سلولی که طی تراآلودگی ایجاد می‌شود نیز سیناپس آلوده کننده نامیده می‌شود (9). در محیط in vitro ، اتصال به اتصال در بسیاری از ویروس های پوشش دار شامل ویروس های ایمنی انسانی (HIV)، ویروس تی-لنفوتروپیک انسانی (HTLV) و ویروس لوسمی موشی (MLV) دیده شده است (6، 10، 11 و 12). ). انتقال ذرات ویروسی با استفاده از تکنیک میکروسکوپی سلولهای زنده (تصویربرداری زنده) در بین فیبروبلاستهای آلوده و آلوده، سلولهای T ویروسی و آلوده نشده، بین سلولهای دندریتی (DCs) و سلولهای T، و همچنین بین ماکروفاژها و سلولهای T رؤیت شده است. (14-10). سیناپس های ویروسی و تراآلودگی در حیوانات زنده نیز گزارش شده اند و این امر امکان انتشار ویروسی به وسیله هر دو فرآیند ذکر شده را در شرایط in vivo نشان می دهد.
انتقال سلول سلول به ویروس در سیناپسی ویروس
یافته‌ها از ویروسها، کشف شده اند تا از سلولهای ارتباطی به سلول موجود استفاده کنند، مانند استفاده از ارتباطات سیناپسی برای انتشار بین نورونها (16 و 17). از طرفی دیگر ویروس ها قادر هستند برای انتقال سلول های خود به سلول ها ایجاد و یا پایداری برهمکنش های بین سلولی موقت می شوند. سلولهای آلوده بهherpes simplex virus به طور فعال جذب پایانه های عصبی می شوند و با ایجاد سلول های سلولی و انتقال ویروس باعث القای مهاجرت سلول های پوستی می شوند (18 و 19). بیان گلیکوپروتئین پوششی ویروسها توسط سلولهای آلوده به رتروویروسها باعث پایدارسازی برهمکنشهای سلولی بین سلولهای آلوده شده و به این ترتیب باعث انتقال ویروسها می شود (6، 7 و 20).
به منظور شناسایی ویروس توسط سلول های سلولی بین سلول های تولید کننده ویروس و سلول های آلوده آلوده، باید از تکنیک های تصویربرداری مانند میکروسکوپی هم کانون زمان گریز (time-lapse confocal microscopy) استفاده کرد (21).
سیناپسهای ویروسی برای اولین بار در کشتهای ترکیبی شامل سلولهای T آلوده به HTLV و HIV و سلولهای غیرآلوده شناسایی و معرفی شدند (6، 7 و 22).
ارتباطات سلولی مشابه نیز در ویروس های دیگر مشاهده شده اند (10، 23 و 24). به دلیل برهمکنشهای گلیکوپروتئین ویروسی با گیرنده هدف، به سرعت ارتباطات سلولی محکمی ایجاد می کند و باعث انباشته شدن پروتئینهای ویروسی و عوامل سلولی در محل ارتباط سلولی به سلول می شود. ساختار فرامولکولی سیناپسهای نورونی و سلولهای ایمنی (26 و 27 سیناپسهای ویروسی سلولهای آلوده به HIV نیز)، انباشته ویروسهای Gag و Env و گیرندههای سلولی CD4 و CXCR4 را در خود دارند که توسط چسبنده مولکول چسبنده بین سلولهای نوع 1 (. intercellular adhesion molecule-1, ICAM-1) و آنتی ژن مرتبط به عملکرد لنفوسیت از نوع 1 (Lymphocyte function-associated antigen 1, LFA-1) احاطه شده اند (11، 25، 28 و 29). در این فرآیند، مسیرهای پیام رسانی مشابه فعال شدن سلول T در سیناپس های ایمنی القا می شوند (27). اتصال HIV gp120 به CD4 و اتصال ICAM-1 به LFA-1 تا حدودی باعث فعال سازی مسیرهای پیامرسانی در گیرنده سلول T (TCR) و در نتیجه باعث کاهش رشد و قطبیت سلول می شود (32-28). سپس سرهم شدن (مونتاژ) و آزادسازی ویروس در محل اتصالات سلول به سلول می‌خواهد. در مورد MLV، جوانه زندن ویروس در مناطقی از غشای سلولی می شود که در آنها تجمع Env در سلول های تقابل با سلول باعث شروع فراخوانی Gag می شود (12 و 33). در مقابل، سرهم شدن HIV به سمت مناطق اتصال سلول به سلول سوق داده می شود و این امر از طریق قطبیت اسکلت سلولی و دستگاهی سلولی (34 و 35) می شود، و همچنین اندامک هایی مانند میتوکندری در محلی خاص به ظاهر میپیوندد (36). آنالیز ساختاری سیناپسی بین سلول های T یا استروسیت های آلوده و غیرآلوده به HIV بیانگر ساختاری پیچیده است که تفاوت های مربوط به معماری سلولی و پراکندگی مناطق جوانه زدن و آزادسازی ویروس ها را شامل می شود (37 و 38). در یک مطالعه جدید که در مورد سیناپس ایمنی است، مکانیسم قطبیت Gag و آزادسازی در ویروس تقابل سلول به سلول بررسی شده است (39). مشاهده اتصالات سلولی بین سلولهای T و سلولهای ارائه دهنده آنتی ژن (antigen presentingcell) توسط میکروسکوپ الکترونی، حاکی از تشکیل تعداد زیادی میکروزیکول در مرکز اتصال و انتقال وزیکولهای حاوی TCR است.
کمپلکس های طبقه بندی کننده اندوزومی که مورد نیاز اجزای ماشین انتقال (ESCRT) [1] شامل ژن 101 مستعد تومور شدن(tumor susceptibility gene 101; Tsg101) و پرورش دهنده 4 واکوئولی مربوط به طبقه بندی کننده ها (vacuolar protein sorting-associated protein 4, Vps4) می‌باشند که به ترتیب برای طبقه‌بندی محموله‌ها (محموله‌ها) و بریدن میکرو وزیکولها از غشای پلاسمایی نیاز اند.
شکل 1 - مسیر in vitro انتشار ویروس به سلول. ( AC ) ویروس های پوشش دار با سلول های سلولی کشف شده اند تا به صورت کارامدی از یک سلول آلوده (سلول های آبی رنگ) به سلول های غیر آلوده آلوده (سلول های سبز رنگ) انتقال یابند. انتقال بدون نیاز به سلول های پوشش دار به وسیله انتشار از طریق محیط خارج سلولی بعد از جوانه زنی از سلول های آلوده (A). سلول آلوده شده مولد ذرات ویروسی را از طریق سیناپس ویروسی به سلول متصل شده انتقال میدهد (B). برای ترا مصرف، ذرات ویروسی خارج سلولی توسط سلولی که خود آلوده نمی شود (سلول های تصویری) به دام افتاده و سپس به سلول هدف در سیناپس موجود در سلول سلولی به سلول ارائه می شود (C). ( DE) ویروس های بدون پوشش می توانند بعد از لیز سلولی از سلول های آلوده شده آزاد شوند (D) یا بدون لیز سلولی به وسیله کسب کسب موقتی غشای میزبان آزاد سازی انجام شود تا انتقال بدون نیاز به سلول، سلول های هدف مستعد را آلوده کند (E). پنل ( F ) یکی از فرضیه های انتقال سلول به سلول های ویروس های بدون پوشش را نشان می دهد که بعد از آزاد سازی قطبی، در مناطق اتصال سلولی غشای میزبان را تسخیر می کنند. بیضی های خاکستری، سلول را به نمایش می گذارند.
نکته قابل توجه این است که پلور Gag در HIV قادر به هماهنگی برای جوانه زدن غیروابسته به Env در منطقه اتصال سلولی و قطبیت توسط TCR به لیگانداست. این مطالعه نشان می دهد که HIV می تواند بین سلول های ایمنی قابل انتشار و این کار را با استفاده از ویژگی های اصلی سیناپس از انتقال ماده به سلول های سایر جامعه می دهد.
انتقال ویروس توسط تراآلودگی
پیشرفت های تکنیکی در میکروسکوپی، مانند میکروسکوپی همکانون زمان گریز و توموگرافی الکترونی، به عنوان یک تجربه موفق بینش در سازماندهی سیناپس های مصرف را که طی ترا ویروس ایجاد می کنند، می کند. دیده شده است که DC های مشتق شده از مونوسیتها (MDDCs) [2]در محیط In Vitro به ذرات HIV متصل می شوند و سپس با سلول های T بیان کننده گیرنده های ویروسی، سیناپس تشکیل می دهند (9 و 40). ذرات توسط ویروس های MDDC ها به محفظه های مرتبط است یا وارد آنها می شوند. این امر از طریق برهمکنش آنها با لکتین های نوع C موجود در MDDC های نابالغ (41 و 42) یا لکتین نوع I CD169/Siglec-1 انجام می شود. تراآلودگی HIV و MLV که به CD169 وابسته است در ماکروفاژها و مونوسیتها نیز مشاهده شده است (15، 48، 49 و 50). پس از آن که اتصال به سلول شروع می شود، بازآرایی محفظه های حاوی ویروس در اتصال، با انباشت گیرنده ها و مولکول های چسبندگی سلولی همراه می شود تا برای انتقال ویروس اتصالات محل طولانی مدت را ایجاد کنند (9، 41، 51 و 52). اکتینهای قشری اسکلت سلولی و مسیرهای طبقه بندی غشایی (sorting pathways)، باعث انتقال ویروس به درون سلولهای هدف می شوند (40، 53، 54 و 55). دندریت های شبه ورق های مشتق شده از غشای پلاسمایی در MDDC ها، منطقه ای اتصال سلولی محافظت شده ای را ایجاد می کنند. به منظور آلوده سازی، فیلوپودیاهایی که از سلول های T CD4+ بیرون زده اند درون این ریز محیط (microenviroment)، با ذرات HIV در سطوح قابل دسترسی محفظه های حاوی ویروسی هستند که می توانند ایجاد کنند (40 و 56). میکروسکوپی سلولهای زنده، ماهیت بسیار پویای سیناپسهای تصویب را تایید می کند (51). تمایز و افتراق انواع انتقال ویروسی می تواند بسیار مشکل باشد. این انواع شامل سلولهای سلولی و به سیناپسهای ویروسی است که به‌طور مستقیم در سلولهای T دیده میشوند، و نوع انتقال به روش مسیرهای ترا با واسطه‌ای سلولهای ارائه‌دهنده آن ژن هستند. از HIV های جدا شده قادر به بیماری سازی ماکروفاژها هستند (59-57).
انتقال ویروس های بدون پوشش
پیوند انتقالی وابسته به اتصال به مواردی اطلاق می شود که ویروس های پوشش دار از غشای سلولی جوانه میزنند. به تازگی این نظریه عمومی که آزادسازی روش های بدون پوشش از طریق تجزیه و تحلیل صورت می گیرد ( شکل 1D) دچار مشکل شده است (62). نشان داده شده است که HepA، HepE و Poliovirus توسط ایجاد یک غشای موقت از سلول دست نخورده خارج می شوند (شکل 1E) (66-63). گزارشات قدیمی نیز نشان دهنده آزاد سازی poliovirus و SV40 از راس سلولهای قطبی و بدون دست رفتن سلول زندهمانی است (67 و 68). از نظر مکانیسم عمل، مسیر اتوفاژی و ماشین ESCRT به عنوان عوامل اصلی در حصول موقتی غشا و آزادسازی لیز سلولی در پاره ای از ویروس های بدون غشا بدون شناسایی اند (64، 66، 69، 70 و 71).
فواید انتقال سلول به سلول برای ویروس بیماریزایی
مطالعات متعددی نشان می دهند که برای انتشار انتقال انتقال وابسته به اتصال یک امتیاز می شود و در نتیجه در بیماریزایی نقش دارد. مطالعات اولیه نشان می دهد که وابسته به اتصال می تواند چند برابر از آلوده سازی با ویروس به تنهایی (بدون نیاز به سلول) کارامدتر باشد (72 و 73). مطالعه جامعی بر روی انتقال HIV با دو روش انتقال سلول به سلول و روش انتقال بدون نیاز به سلول نشان داد که انتشار وابسته به ارتباط HIV نتیجهی ویژگیهای خاص دهنده (donor) و سلول هدف (target cell) است (74). آلوده سازی وابسته به ارتباط در انتقال مشکلات HIV بدون نیاز به سلول را که عمل بر سلول های گیرنده یا گیرنده اعمال می شود را مرتفع ساخته است. برای مثال، میزان پایین انتقال ویروس که یا به دلیل دلیل کم بیانیه یا وجود عوامل محدودکننده سلولی رخ داده، می توان توسط سلول سازی سلولی به سلول و نه عاری از سلول مرتفع کرد (77-74). انتقال وابسته به ویروس از طریق سیناپسهای ویروسی یا سیناپسهای مصرف، منجر به رهایی از ویروسها از تأثیر پذیری از برخی از آنها می‌شود (47، 74، 81-78). با توجه به مطالعات نشان داده اند که انتقال سلول به سلول در HIV باعث افزایش میزان پیش‌ویروسها در سلولهای هدف آلوده می‌شود (74، 82 و 83). اگر چه HIV-1 از طریق سلول به سلول قادر به مغلوب کردن داروهای ضد رتروریروسی به صورت منفرد بود، اما این دارو را در مقابل داروهایی که این امر نشان دهنده آن است که قادر به استفاده از چندین ویروس از ویژگی های ART کارامد است. است (84 و 85). توجه جالب توجه، وجود بیش از چندین عامل ویروسی باعث مرگ هدف توسط آپاپتوز و یا پایروپتوز می شود، و این نیازمند به انتقال سلول به سلول HIV است (89-86). با توجه به مطالعات نشان داده اند که انتقال سلول به سلول در HIV باعث افزایش میزان پیش‌ویروسها در سلولهای هدف آلوده می‌شود (74، 82 و 83). اگر چه HIV-1 از طریق سلول به سلول قادر به مغلوب کردن داروهای ضد رتروریروسی به صورت منفرد بود، اما این دارو را در مقابل داروهایی که این امر نشان دهنده آن است که قادر به استفاده از چندین ویروس از ویژگی های ART کارامد است. است (84 و 85). توجه جالب توجه، وجود بیش از چندین عامل ویروسی باعث مرگ هدف توسط آپاپتوز و یا پایروپتوز می شود، و این نیازمند به انتقال سلول به سلول HIV است (89-86). با توجه به مطالعات نشان داده اند که انتقال سلول به سلول در HIV باعث افزایش میزان پیش‌ویروسها در سلولهای هدف آلوده می‌شود (74، 82 و 83). اگر چه HIV-1 از طریق سلول به سلول قادر به مغلوب کردن داروهای ضد رتروریروسی به صورت منفرد بود، اما این دارو را در مقابل داروهایی که این امر نشان دهنده آن است که قادر به استفاده از چندین ویروس از ویژگی های ART کارامد است. است (84 و 85). توجه جالب توجه، وجود بیش از چندین عامل ویروسی باعث مرگ هدف توسط آپاپتوز و یا پایروپتوز می شود، و این نیازمند به انتقال سلول به سلول HIV است (89-86). اگر چه HIV-1 از طریق سلول به سلول قادر به مغلوب کردن داروهای ضد رتروریروسی به صورت منفرد بود، اما این دارو را در مقابل داروهایی که این امر نشان دهنده آن است که قادر به استفاده از چندین ویروس از ویژگی های ART کارامد است. است (84 و 85). توجه جالب توجه، وجود بیش از چندین عامل ویروسی باعث مرگ هدف توسط آپاپتوز و یا پایروپتوز می شود، و این نیازمند به انتقال سلول به سلول HIV است (89-86). اگر چه HIV-1 از طریق سلول به سلول قادر به مغلوب کردن داروهای ضد رتروریروسی به صورت منفرد بود، اما این دارو را در مقابل داروهایی که این امر نشان دهنده آن است که قادر به استفاده از چندین ویروس از ویژگی های ART کارامد است. است (84 و 85). توجه جالب توجه، وجود بیش از چندین عامل ویروسی باعث مرگ هدف توسط آپاپتوز و یا پایروپتوز می شود، و این نیازمند به انتقال سلول به سلول HIV است (89-86).
انتقال ویروس در شرایط In vivo
مطالعات انتقال سلول به سلول های ویروسی انجام شده در محیط in vitro که در بالا نیز ذکر شد، بسیاری از مفاهیم و جزئیات مکانیسم انتقال ویروس را ساخته اند. اما اینکه به چه میزان این فرآیندها در انتشار ویروس ها در شرایط موجو زنده in vivo وجود دارد هنوز به تعداد زیادی نامش باقی مانده است. برای فهم انتشار و توسعه استراتژی های ضد ویروسی، مطالعه بر روی حیوانات زنده و بافت های جدا شده است. تأثیر مشابهی که میکروسکوپی همکانون زمان گریز برای مشاهده انتقال ویروس در کشت بافت داشت، تکنیک های تصویربرداری زنده مانند تصویربرداری در شرایط in vitro بیولومینسانس و میکروسکوپی فوتون چندگانه نیز در حال باز کردن دریچه های جدید برای انتشار مستقیم در حیوانات است.
انتشار ویروس های سیستماتیک
توسط ویروس آزاد و سلولهای مهاجر
تنها تعداد محدودی از مطالعات شروع به حل موضوعی چگونگی انتشار در بافتهای پیچیده موجودات زنده کرده اند. بسیاری از ویروسها در سطوح مخاطی یا پوست وارد می شوند و سپس بر اساس گرایش سلولیشان برای تکثیر و انتقال از میزبان به میزبان دیگر به بافتهای مختلف انتشار میایبند. این انتشار علمی با فیزیولوژی ارتباط نزدیکی دارد، چراکه مجموعه بافتها توسط سیستمی از مایع سلولی متشکل از مایع میان بافتی، لنف و سیستم خون به پیوند متصل هستند (90). مایع میان بافتی تمام سلولهای بافت را دربر می گیرد و مواد غذایی نیاز و همچنین روشهای مورد نیاز بقا را مهیا میسازد. این مایع از پلاسمای خون فیلتر شده مویرگی نشات می گیرد و در نتیجه مشابه آن را دارد. بعد از ترک بافت، مایع میان بافتی در رگهای اولیه سیستم لنفاوی جمع می شود که این خود باعث بیشتر و پیچیده تر شدن آن می شود. این مایع میان بافتی جمع آوری شده از این لحظه به بعد از لنف نامیده می شود.
جریان سیستمیک و قرارگیری بافت لنفاوی در طول رگها باعث ایجاد پایش بافت توسط سیستم ایمنی می شود تا در مقابل عوامل بیماریزا محافظت و انتقال سلول های ایمنی شبکه های ایجاد شود. جریان دائمی بدن خارج سلولی درون میزبان سیستم کارامدی را برای انتشار ویروس ها به فواصل دور نیز مهیا می کند.
انتشار سلول به سلول
از لنف در بافت لنفاوی مشتق شده است
انتقال ویروس آزاد تا زمان رسیدن به جمعیتی از سلولهای حساس توسط بدن خارج سلولی صورت می گیرد. سدها و طرح‌های بافتی در سطح تقابلی از بافتهای خارجی به سلولهای هدف در بافتها را محدود می‌کند. برای مثال بافت های لنفاوی ثانویه مانند گره های لنفاوی طوری طراحی شده اند که قادر به فیلتر کردن و فیلتر کردن کارامد لنف هستند (شکل 2A). تنها مولکولهای کوچک (<70kDa، <5nm) می توانند به راحتی از طریق مجرا وارد گره لنفاوی شوند تا به طور مستقیم با سلولهای ایمنی ارتباط برقرار کنند (105-103). ذرات بزرگتر در لنف باقی میمانند یا با سلولهای ایمنی در مقابله با خطر برهمکنش می کنند. صافی بین کورتکس و سینوس گره لنفی توسط لایهای از ماکروفاژهای مخصوص ساکن در بافت و سلولهای اندوتلیال لنفاوی سازماندهی شده است و نقش مهمی را در پایش ایمن لنف بر درمان دارد (106 و 107). ماکروفاژهای پوشاننده سطح سینوس می توانند عوامل بیماری زا را به دام بیندازند تا انتشار عمومی آنها را انجام دهند، کمپلکس های ایمنی را به سلول های تأمین کننده ایمنی و از طریق سلول های فراخوانی به قسمت کف سینوس زیرکپسولی (SCS) پاسخ های ایمنی را هماهنگ سازند (108) . سازهی بافتی مشابه نیز در منطقه حاشیه ای طحال پیدا می شود که باعث پایش خون می شود (109).
ویروسها مکانیسمهایی را برای غلبه بر این سد و در نتیجه دسترسی به بافت آلوده و آلوده سازی لنفوسیتهای مستعد موجود در بافت مجاور زیرین ایجاد کرده اند. رتروویرسهای HIV و MLV مشتق شده از خارج سلولی در شرایط in vivo توسط ماکروفاژهای پوشاننده سینوس گرههای لنفاوی و طحال زهکشی و فیلتر میشوند (شکل 2B، جعبه 1) (15). عاملی که قبلا در
محیط In vitro نشان داده شده است (46-43)، به دام انداختن ویروس ها با شناسایی گانگلیوزیدهای موجود در غشای رتروویروسها توسط لکتین CD169 نوع I انجام می شود (15). به همین صورت نیز به نظر میرسد رتروویروسها از عملکرد ذاتی ماکروفاژهای CD169+ برای به دام انداختن اگزوزومهایی که گانگلیوزیدها را حمل می کنند استفاده کنند (110 و 111). MLV ها در In vivoدر فرورفتگی های عمیق غشای پلاسماییِ (deep plasma membrane studies) ماکروفاژهای SCS یافت شدند و این درون DCهای مشتق شده از مونوسیت ها و ماکروفاژهایی بودند که در شرایط In vitro دیده شده بودند (47، 51، 114-112). به وسیله میکروسکوپی درون موجود زنده، انتقال MLV از ماکروفاژهای SCS به سلول های B به طور مستقیم قابل کنترل است (15). بعد از ترا محیط، سلول های B در شرایط In vivo با سلول های مستعد سیناپس های ویروسی وابسته به غشا تشکیل می دهند تا را تشدید کنند (شکل 2B, box 3) (15 و 115). این مطالعات نشان می‌دهند که ویروسها می‌توانند از روش انتشار به وسیله‌ای از سلولهای خارج از بدن برای طی کردن مساعد استفاده از آنها و سپس با بکارگیری CD169 باعث میشوند که ویروسها همآیی ذرات باشند که از آن به معنای تراآلودگی کارامد لنفوسیتهای مستعد و به دنبال آن برای انتشار در آن است. بافتهای لنفاوی، استفاده کند.
علاوه بر این، ممکن است سیستم کمپلمان دسترسی به بافت و به دنبال آن انتقال درون بافت را می کند. ذرات HIV مشتق شده از لنف در فولیکولهای سلول B گرههای لنفی، بر روی سلولهای دندریتیک فولیکولار تجمع میابند (شکل 2B، کادر 2) (116 و 117). قابل توجه به انتقال ذرات HIV مشتق شده از لنف به درون فولیکولهای سلول B وابسته به گونه ای نبوده و در عدم حضور آنتیبادی های اختصاصی HIV رخ می دهد (117 و 118).
شکل 2 - مدلی از سازماندهی ساختار گره لنفی (A) و مسیر انتقال ویروس در شرایط In vivo (بافت محلی، سیستمیک) (B). ( A ) لنف از طریق رگهای لنفاوی آوران به گره های لنفی زهکش میرسند و وارد گره لنفی سینوس زیرکپسولی (SCS) می شوند. مولکولهای کوچک (< 70 kDa) برای فیلتراسیون توسط سلولهای ایمنی به وسیله مجراها به قشر گره لنفی دسترسی پیدا می کنند [98-100]. ماکروفاژهای پوشاننده سینوس و DCها لنف را به منظور پیدا کردن آنتیژن، کمپلکس های ایمنی و عوامل بیماریزای پایش می کنند. لنف فیلتر شده در مدولا جمع آوری شده و از طریق رگ لنفی وبران گره لنفی را ترک کرده و وارد گره های لنفی بعدی می شود. فولیکولهای سلول B که همراه با استرومایی از شبکه سلولی سلولی دندریتیک فولیکولار (FDC) هستند، در ارتباط نزدیک با جریان SCS هستند. مثالهایی از انتقال ویروس در شرایط n vitro (Boxes 1-4) در (B) خلاصه شده اند. (ب) مسیرهای انتقال رتروویروسها درون بافت لنفاوی و انتشار سیستمیک. (1) ماکروفاژهای بیان کننده CD169 از طریق شناسایی گانگلیوزیدهای (GMs) داخل غشای ویروسی، MLV و HIV مشتق شده از لنف را به دام می اندازند. در مورد MLV، ماکروفاژهای SCS با گیرنده های MLV )ترنسپرتر آمینواسید کاتیونیک موشی، mCAT-1) سلول های بیان کننده B-1 ارتباط پایداری را می تواند تا این سلول ها را آلوده کنند. (2) سلولهای B می توانند به منظور تراآلودگی سلولهای T، ذرات HIV را بر روی FDCهای موجود در سلولهای فولیکولهای B انباشته کنند. اتصال ویروس به C3 کمپلمان و گیرنده های 2 کمپلمان (CR2) بستگی دارد. (3) سلولهای B1 آلوده شده به MLV در گره لنفی آلوده شده زانو به صورت مجموعه یافت می شوند. سلول های آلوده شده با سلول های آلوده نشده سیناپس های ویروسی وابسته به mCAT1 تشکیل می شوند. (4) انتشار ویروس HIV در مسافت های طولی درون لنف می تواند توسط ویروس آزاد، پیوند به سلول یا انتقال سلول های آلوده به HIV میانجیگری شود. ویروس ها به صورت گوی های سبز رنگ نشان داده شده اند.
از نظر مکانیسم عمل، مشخص شده است که HIV عوامل سیستم کمپلمان مانند C3 را بر روی سطح خود قرار می دهد تا اتصال به سلول را از طریق گیرنده کمپلمان 2 (CD21) میانجیگری کند (122-119). سلول های B بیان کننده CD21 و سلول های دندری فولیکولار می توانند به تیک تسخیر کننده HIV متصل شوند تا در شرایط HIV In vitro به سلول های T منتقل شوند (120، 123 و 124). مسدود کردن CD21 در هر دو حالت In vitro و
In vivo ، از تجمع HIV بر روی سلولهای دندریتیک فولیکولار و سلولهای B جلوگیری می کند (125-123). مسیرهای انتقال مشابهی نیز برای کمپلکس های ایمنی با ویروس ورم لثه تاولدار و HIV gp120 محلول گزارش شده است (129-126).
برای ارائه طول تیک آنتی ژن بعد از انتقال با واسطه سلول B، کمپلکس های ایمنی درون یک محفظه در حال چرخه بر روی شبکه ی سلول های دندری فولیکولار دست نخورده باقی میمانند (130). همچنین شبکه ای سلول های دندری فولیکولار موجود در سلول های فولیکول های B می تواند HIV را برای مدتی نگه دارد و بنابراین می توانم به عنوان مخزن عمل کند (116، 117، 118 و 131). با توجه به آن دسته از سلول های دندریتیک فولیکولار بدون قدرت بیان CD4، به HIV آلوده نمی شود (124)، می توان گفت که HIV را توسط ترا به سلول های T مستعد منتقل می کنند، فرآیندی که ممکن است در شرایط in vivo نیز رخ دهد (شکل 2B). ، کادر 2).
نتیجه گیری ها
مطالعات انجام شده در محیط in vitro درباره انتقال ویروس، برای شناسایی مکانیسم انتشار سلول به سلول های ویروسی بین انواع سلولی مورد نیاز هستند. مشاهده انتقال سلول به سلولهای رتروویروسها کمک کرد تا مفاهیم پایهای سیناپسهای و تفسیر میشوند، و جزئیات زیرسلولی پویایی را درباره تک تک مراحل تشکیل سیناپس و انتقال، نشان می‌دهند. از طرفی هم نتایج مطالعات در شرایط in vitro قدمی را در بیشتر مطالعه انتشار ویروس در حیوانات زنده بر داشته اند. مطالعات in vivoاولیه مشخص می کند که چگونه انتقال محلی و سیستماتیکی را انجام دهد. مکانیسم انتقال ویروس در محدوده ی بافتی می گیرد و تحت تاثیر سدهای شکل های شکلی رابطه ای بافت-مایع (لنف/گره لنف، خون/طحال)، جمعیت محلی سلول ها با محدود با ذخیره سلولی، یا مهاجرت سلولی با محدودیت مکانی، و برهمکنش. سلول با سلول است. مطالعات in vivo برای انتقال ویروس حیاتی خواهد بود، چرا که هر بافتی از مجموعه‌های سلولی تخصصی است که برای نمو، هموستازی و عملکرد به کنترل‌های مخصوص بافتی تولید می‌شود از سلولهای مجاور ایجاد می‌شود که شرایطی در شرایط آزمایشگاهی قابل تغییر است. پیشرفت های ادامه دار در تکنیک های تصویر برداری in vivoبه همراه مطالعات تصویربرداری با وضوح بالا به ایجاد درک مفاهیم در مکانیسم انتشار ویروس و اینکه این دانش چگونه برای راه حل های ضد ویروسی که با انتشار ویروس تداخل می تواند کمک کند.
این مقاله ترجمه ای است از :
ویروسها از فیزیولوژی بافت میزبان برای گسترش in vivo سوء استفاده می‌کنند ، Xaver Sewald، نسیم معتمدی، و Walther Mothes، Curr Opin Cell Biol. مرداد 1395 ; 41: 81-90. doi:10.1016/j.ceb.2016.04.008.
[1] مجتمع های مرتب سازی اندوزومی مورد نیاز برای حمل و نقل
[2] سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت
اینترفرون
